Bam! Dat kwam binnen
‘Dat moet ik eerst even verwerken’, dacht ik nog. Mijn kop zat vol. Maar ik kwam er al snel achter dat ik dat ‘even’ wel kon vergeten. Vanaf het moment dat je hoort dat je kanker hebt staat je wereld op z’n kop. Niets is meer hetzelfde. En het eerste wat ik voelde, toen ik weer een beetje bij mijn positieven kwam nadat ik me had afgevraagd ‘hoe mij dit kon overkomen’, was angst, paniek.
Gelukkig was ik niet alleen toen ik de uitslag kreeg
Normaliter ben ik er de persoon niet naar om iemand mee te nemen naar een afspraak bij een arts. Nergens voor nodig. Maar deze keer voelde het toch anders, alsof ik al wist dat er heel slecht weer op komst was voor een langere tijd. Zittend op de koude behandeltafel, gelukkig met een lieve vriendin naast me, kreeg ik te horen dat het niet goed was. Hoe niet goed, dat konden ze nog niet zeggen, daar was meer onderzoek voor nodig.
Ik wilde niemand tot last zijn
Onzekerheid. Hoe erg is het? Is het uitgezaaid? Vragen die niet direct beantwoord konden worden. Hoe vertel ik het mijn dierbaren? En dit laatste vond ik ontzettend moeilijk. Ik wilde niemand tot last zijn. Door het aan anderen te vertellen werd het ook echt, was het geen foute droom maar werkelijkheid.
Je hoeft niet alles zelf te doen
Het vragen om hulp is voor velen lastig. Maar als het nodig is, doe het! Zeker in deze situatie. Iedereen om je heen wil weten hoe het met je gaat. Ze zijn betrokken. Collega’s, kennissen, vrienden, familie. En hoe begrijpelijk ook, het kan voor jou te veel zijn. Je hebt al zoveel aan je hoofd, zoveel onzekerheden. En hoe fijn het ook is, al die belangstelling, denk je ook ‘nu even niet’.
Een heel praktische oplossing
Maak het jezelf wat makkelijker en stel een ‘woordvoerder’ aan. Iemand die dicht bij je staat en die voor jou het contact onderhoudt met de ‘buitenwereld’. Niet omdat je de interesse niet waardeert, juist wel, maar omdat je kop nu vol zit en jij nu allereerst aan jezelf en je gezin wilt en moet denken. Tien keer hetzelfde verhaal vertellen is niet fijn, wie heb je wel en wie nog niet gesproken en wie moet je nog bellen? Dat is nu niet ondersteunend aan je herstel.
Gun jezelf de tijd en rust
De mallemolen van dit moment geeft veel onrust en stress. Goed omgaan met alles wat nu op je afkomt is belangrijk. Als je een aantal zaken die onrust geven geregeld hebt, geeft dat rust. Vanuit die rust kan je beter omgaan met de angst die je zomaar, vanuit het niets, kan overvallen. Gun jezelf dat anderen je helpen. Zodat je er ook even niet kan zijn als je hoofd vol zit.
Ik heb een e-book geschreven met nog een aantal tips over hoe je beter kunt omgaan met angst bij kanker? Als je wilt kun je het hier downloaden.