Hij is loyaal, blond en heeft een zeer hoog knuffelgehalte
En al 10 jaar aan mijn zij, Bob. We lopen wat af samen. Want de natuur in, daar zijn we allebei gek op. Bob is mijn schaduw. Daar waar ik ben, daar is Bob. Hij vertrouwt op mij en ik op hem.
Een korte vakantie in Zeeland
Ik neem je even mee terug naar een korte vakantie in Zeeland. Natuurlijk ga je dan naar het strand en Bob ging mee. Heerlijk uitwaaien, beetje rennen, spelen, pootjebaden. Gewoon lekker samen sjouwen. Je kop vol in de wind. Nergens aan denken, gewoon genieten van de zee en het zand, diep inademen en ontspannen door je in te spannen. Mijn stokpaardje 🙂
Hij was ‘even de weg kwijt’
Bob, altijd dicht bij mij, naast mij lopend, af en toe snuffelen en kennismaken met andere honden maar altijd mij in de gaten houdend. Een vrolijke snuit, genietend met wapperende oren. Zo’n moment waarop ik letterlijk kan overstromen van liefde voor hem. En nu was dat net zo. Wat ik al zei, normaliter houdt hij mij nauwlettend in de gaten en komt altijd terug, even checken. Maar nu was het anders. Ik zag dat hij ‘even de weg kwijt’ was. Hij liep achter iemand anders aan en had het niet in de gaten. Ik floot en riep hem, hij keek uiteindelijk om. Maar in plaats van direct te komen, duurde het even voor het kwartje viel. Hij moest zich echt even heroriënteren. Mijn vrolijke Bobberdebobski.
Een moment van heroriëntatie
Voor mij was het verwarrend, want wat is er aan de hand. Maar het was ook een moment van herkenning. Want soms moet het kwartje gewoon even vallen, heb je even de tijd nodig om je te heroriënteren, om zaken goed tot je door te laten dringen voordat je in actie komt of een beslissing neemt. Bob liet mij dat prachtig zien en ik herkende het.
Als je kanker hebt komen er zo veel zaken op je af, zoveel wat onbekend is
Je ervaart druk, want je wilt die kanker weg hebben uit je lichaam en het liefst zo snel mogelijk. Je oncoloog stelt een behandeling voor en van jou wordt een beslissing verwacht. Dat zijn geen makkelijke beslissingen. Want wil je na die operatie de chemotherapie of wil je eerst rust. Of wil je onderzoeken of met behulp van andere therapie hetzelfde resultaat kan worden bereiken? Het kan verwarrend zijn, want wat is goed voor jou? Ga je voor verdere behandeling in de reguliere zorg, wil je alternatieve zorg integreren, of wil je nog andere mogelijkheden onderzoeken. Moeilijke en vaak ook emotionele beslissingen. Want wat zegt je gevoel, je onderbuik, je intuïtie? Misschien is dat gevoel wel in strijd met je rationele denken. Ook dat kan ontzettend verwarrend zijn.
Ik voelde in ieder geval druk
Alsof er weinig of geen tijd is te verliezen. En natuurlijk onder druk wordt heel veel vloeibaar, maar in deze situatie? Wat mij ontzettend heeft geholpen is om juist dan toch die tijd te nemen. Tijd om zaken goed uit te zoeken, te overleggen met anderen, opties naast elkaar te leggen en om hulp te vragen. Zo creëerde ik uiteindelijk overzicht voordat ik een beslissing nam. Mijn lijf, mijn beslissing, mijn tempo. En dat voelde goed.
Juist bij verwarring is tijd je vriend
Het omgaan met kanker, het ondergaan van je behandelingen, het is gewoon heftig. Gun jezelf daarom de tijd, ook als de druk hoog is. Maak keuzes op jouw manier. Het is allemaal al verwarrend genoeg. Ik ging vaak lopen, wandelen of fietsen. Want voor mij werkt juist iets doen om goed te ontspannen. Om ruimte te krijgen in mijn hoofd, zodat het kwartje kan vallen. Wie weet helpt het jou ook. En wellicht loop je dan net als ik tegen eigenschappen van jezelf aan, waarvan je nog niet wist dat je het in je had. Omarm het. Omarm het allemaal. Ben zacht voor jezelf en laat los wat ‘moet’ en ga door met ‘moed’.
Neem jij voor jezelf de tijd om ‘de kwartjes te laten vallen’? Lukt het je om ‘uit de druk en stress te stappen’, het allemaal eerst rustig te overzien voordat je een beslissing neemt? Hoe doe jij dat?