Wat als ik niet meer helemaal de oude word?
Kan ik mijn werk dan nog doen? Kan ik dan nog blijven sporten zoals ik gewend ben? En wat als mijn haar niet terugkomt? Ben ik dan nog wel aantrekkelijk? Gedachten die al ‘een waarde’ meegeven, beperkend zijn of een oordeel vellen over je zelf. Wel herkenbare gedachten overigens. Ik merkte bijvoorbeeld dat ik me zonder haar kwetsbaar voelde en tegelijkertijd ervaarde ik een geweldig gevoel van vrijheid. Niet meer hoeven voldoen aan verwachtingen, naakt, raakbaar. Dit is wat het is. De muren naar beneden en juist dat maakte sterk.
Steun is zo ontzettend belangrijk
Ik liet mezelf zien, in al mijn facetten. Mooi, lelijk, lief, onaardig, strijdbaar, wanhopig, positief, compassievol en volhardend. Een prachtig pallet van emoties dat hoort bij het menszijn. Niet altijd makkelijk, ook niet voor mijn omgeving, maar velen konden zich er wel in verplaatsen. En juist daardoor kon ik hun steun ontvangen. Accepteren van wat is. Niet goed, niet slecht, geen oordeel. Een ‘gehavend’ lichaam, dat wel. Maar ik was niet alleen dat lichaam. Daarin zat een sterke vrolijke vrouw, die liefhad met hart en ziel en die zich ook kon laten liefhebben.
Je hebt naast kanker ook een leven
Maar als je kanker hebt kan je dat nog wel eens vergeten en ben je vooral bezig met dat ziek zijn. Dat je ook nog ‘gewoon’ vrouw bent, verdwijnt dan meer naar de achtergrond. De uitspraak van veel coaches ‘dat wat je aandacht geeft groeit’ lijkt hier misplaatst. Maar toch zit er volgens mij een kern van waarheid in. Relatief gezien dan. Geven angst, zorgen en verbittering je stress, onderdrukt het je immuunsysteem, zo geven humor, lachen en optimisme jouw immuunsysteem juist een krachtige stimulans.
Creëer een positieve omgeving
Makkelijker gezegd dan gedaan lachen, humor, optimisme. Ik merkte zelf wel dat als ik me omringde met positieve mensen, ik me veel beter voelde. Dat als ik leuke gezellige uitjes had, gewoon naar mijn werk kon gaan, een mooi gesprek had met lieve mensen, ik ook beter sliep. Positieve afleiding. Niet dat ik me niet bewust was van, maar dat was dan even meer op de achtergrond. Het heeft mij enorm geholpen. Niet alleen mentaal, maar ook fysiek!
Maak van spelen een dagelijks ritueel
Ik ben dus voorstander van vooral ook doorleven, al is dat soms met de vooruitzichten niet altijd even makkelijk. En natuurlijk is het niet eenvoudig om altijd maar positief te zijn. Dat kan ook niet. Maar alle kleine beetjes helpen echt. Juist blijdschap, plezier, dankbaarheid, lachen zijn belangrijke componenten in je dagelijkse leven bij kanker. Kan je niet spontaan lachen of vrolijk zijn? Kijk dan naar een een goede comedy of iets anders waar jij om moet lachen. Je brein herkent de positiviteit en reageert. Allerlei fijne stofjes worden aangemaakt. Daarom is lachen ook zo gezond, zelfs al is het in eerste instantie maar 5 minuten per dag. Je lijf wordt er blij van, dus maak er een dagelijks ritueel van!
Een geweldig idee (vind ik :-)) dat ik laatst tegenkwam, is om samen met je partner, vrienden, vriendinnen en/of je kinderen een lijst op te stellen van alle dingen die jullie aan het lachen kunnen maken. Plan dan dagelijks een of twee van deze pleziertjes met elkaar. Ga dus weer lekker spelen. Super effectief! Probeer het gewoon en kijk wat het voor je doet!